Επέτειος του Πολυτεχνείου

Με αφορμή την αυριανή επέτειο του Πολυτεχνείου αφιερώσαμε σήμερα 2 ώρες για να ενημερωθούμε για τις έννοιες της δημοκρατίας και της δικτατορίας.

Αρχικά διαβάσαμε την ιστορία της Εύης Καρέλλα "Ο κύριος Δήμος και ο κύριος Τυράννης" από το blog Στάση:Νηπιαγωγείο.

Αμέσως μετά παρακολουθήσαμε τα παρακάτω βίντεο...

...και συζητήσαμε το νόημά τους.

Στη συνέχεια σειρά είχε μία βιωματική δραστηριότητα "Τα κλειδιά της εξουσίας", που μας προτείνει η Γαλήνη Γκαλά μέσα από το blog "Ιδέες για δασκάλους", με την οποία ασχοληθήκαμε προηγούμενη χρονιά και ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε.

Καθίσαμε όλοι σε κύκλο (χωρίς να αναφερθεί ότι ακολουθεί παιχνίδι). Μπήκα στο κέντρο του κύκλου, κρατώντας ένα κλειδί και με αρκετά αυστηρό ύφος και μη επιτρέποντας να μιλήσει κανένας, ανέφερα ότι
"όποιος έχει αυτό το κλειδί, έχει την εξουσία και μπορεί να διατάζει τον οποιονδήποτε να κάνει οτιδήποτε."
Αφού έδωσα κάποιες εντολές (π.χ. να κάνει το γύρο της τάξης τρέχοντας,  κτλ), άφησα κάτω το κλειδί και βγήκα από τον κύκλο.

Το αποτέλεσμα ήταν...

...να σπεύσουμε όλοι να πάρουμε το κλειδί. Αρχικά μας άρεσε η ιδέα να διατάζουμε ο ένας τον άλλον, αλλά...ήταν πραγματικά έτσι;;

Πήραμε το κλειδί και αρχίσαμε τις διαταγές...

Συνεχίσαμε αρκετή ώρα αυτή τη διαδικασία, ώστε όσο γίνεται περισσότερα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να πιάσουν το κλειδί.

Ακόμα όμως δεν είχαμε φτάσει στο πραγματικό νόημα του παιχνιδιού...

Δίνοντας το σύνθημα να τελειώσει η διαδικασία αυτή, πήρα το κλειδί και συγκεντρωθήκαμε και πάλι στον κύκλο, όπου ακολούθησε συζήτηση...

Τα θέματα που ασχοληθήκαμε ήταν στοχευμένα στις παρακάτω ερωτήσεις: 

1. Πώς ένιωσες όταν είχες το κλειδί και μαζί μ'αυτό και την εξουσία;

2. Πώς ένιωσες όταν σε διέταζε κάποιο παιδί;

3. Ήθελες να κάνεις αυτό που ζητούσε το παιδί που είχε το κλειδί;

4. Γιατί πήρες το κλειδί;

5. Σε ποιο πολίτευμα γίνεται κάτι αντίστοιχο;

Μετά από τη συζήτηση, καταλάβαμε ότι όποιος έπαιρνε το κλειδί, έκανε τους άλλους λυπημένους και τους πίεζε να κάνουν πράγματα που δεν ήθελαν.
Περιεργαστήκαμε επίσης και το κλειδί για να διαπιστώσουμε ότι τελικά δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο για να αξίζει όλη την εξουσία του κόσμου και προσπαθήσαμε να επαναλάβουμε το παιχνίδι.

Αυτή τη φορά οι περισσότεροι αποφύγαμε να πιάσουμε τα κλειδιά, γιατί δε θέλαμε να μείνουμε μόνοι μας και να κάνουμε δυστυχισμένους τους φίλους μας με τις διαταγές μας.