Σήμερα ήταν μία ιδιαίτερη μέρα για εμάς, αφού υποδεχτήκαμε στην τάξη τη συνάδελφο Ειδικής Αγωγής του σχολείου μας, Ελένη Σεφέρογλου, προκειμένου να πραγματοποιήσουμε μία βιωματική δραστηριότητα για τα άτομα με αναπηρία!
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία καθιερώθηκε το 1992 και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου. Με αφορμή λοιπόν αυτή τη μέρα αφιερώσαμε ένα δίωρο, προσπαθώντας να μπούμε στη θέση των ατόμων που αντιμετωπίζουν διάφορες κινητικές ή αισθητηριακές δυσκολίες.
 |
 |
| 1ος σταθμός ήταν να μπούμε στη θέση των ατόμων με προβλήματα όρασης. Φορέσαμε γυαλιά κολύμβησης πασαλειμμένα -από την εξωτερική πλευρά- με ζελέ μαλλιών, ώστε να είναι ακόμα πιο δύσκολη (έως ακατόρθωτη) η όραση και έπρεπε να γράψουμε σε χαρτί μία απλή πρόταση. |
 |
 |
| 2ος σταθμός ήταν να ζωγραφίσουμε με το αντίθετο χέρι από αυτό που γράφουμε, κάτι που αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολο. |
 |
 |
| 3ος σταθμός ήταν να προσπαθήσουμε να λύσουμε απλές προσθέσεις, ακούγοντας ένα ραδιοφωνικό σταθμό με παράσιτα, μπαίνοντας στη θέση των ατόμων με προβλήματα ακοής. |
 |
 |
| 4ος και τελευταίος σταθμός ήταν να βιώσουμε την καθημερινότητα ατόμων με κινητικά προβλήματα.Αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να προσπαθήσουμε να περάσουμε χάντρες σε μία κλωστή- πετονιά φορώντας γάντια. |
 |
 |
| Κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων η κ.Ελένη περνούσε από κάθε ομάδα ρωτώντας επίμονα αν έχουν τελειώσει και γιατί αργούν, προκειμένου τα παιδιά να νιώσουν την πίεση που προκαλούμε -ηθελημένα ή άθελά μας- σε άτομα με αναπηρία. |
 |
Τελειώνοντας τη δραστηριότητα συγκεντρωθήκαμε στην παρεούλα και συζητήσαμε:
-εντυπώσεις από τις δραστηριότητες,
-αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μ' αυτόν τον τρόπο συνέχεια τις παραπάνω δραστηριότητες,
-αν θα μας προκαλούσε νευρικότητα,
-πώς θα περνούσε το διάλειμμα αν φορούσαμε όλα τα υλικά που μας δυσκόλεψαν ταυτόχρονα.
 |
 |
Σειρά τώρα είχε ακόμα μία δραστηριότητα, για την οποία χρειάστηκε η συμμετοχή ενός παιδιού. Πάνω στο θρανίο υπήρχαν τα εξής υλικά:
-ποτήρι
-πιρούνι
-πιάτο.
 |
| Η κ.Ελένη απηύθυνε αρκετές φορές μία εντολή σε ξένη γλώσσα (άγνωστη προς το παιδί). Το παιδί μη γνωρίζοντας τη γλώσσα, δε μπορούσε να ανταποκριθεί λέγοντας ότι δεν καταλαβαίνει. |
 |
| Μη μπορώντας να κατανοήσει την εντολή και ενώ άρχισε ήδη να υπάρχει μία ένταση, ήρθε πάνω στην ώρα η βοήθεια: μία ζωγραφιά! Σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και το παιδί άρχισε να τοποθετεί το κάθε αντικείμενο στο σημείο που ήταν σχεδιασμένο πάνω στη ζωγραφιά. |
 |
| Έτσι λοιπόν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε την εντολή και να μπούμε και στη θέση ενός παιδιού που δε γνωρίζει τη γλώσσα μας. Καταλάβαμε, επίσης, ότι για να συνεννοηθούμε δεν έχει νόημα να πιέζουμε λέγοντας το ίδιο, αλλά να βοηθάμε με ένα διαφορετικό τρόπο, όπως μία...ζωγραφιά! |
Το σημερινό δίωρο ήταν ένα εξαιρετικό μάθημα για τα παιδιά, με στοχευμένες δραστηριότητες και εναλλαγές συναισθημάτων!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελένη Σεφέρογλου για την καθοδήγηση και το χρόνο που μας αφιέρωσε και ελπίζω να ξανασυνεργαστούμε σύντομα!!
[Παλιότερες βιωματικές δραστηριότητες για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία ΕΔΩ!]